ادبیات و فرهنگ
به صبوری زنان
ای گل
ای همسفر ِ باد سحر
ای زن
زورق ِ نازک ِ دل را زده بر موج ِ خطر ای زن
روح ِ احساسی ای کوه
گاه تا صبح زدی ناله ی بی فریاد
صبح درپیش ِ حریفان زده لبخند
آبرو را
رنگ ِ شیرین زده بر تلخی
پشت ِ لبخندت درد
هیچ کس را زدلت نیست خبر ای زن
وخدا ما راازخاک و
تو را از هنر ومهر پدید آورد
ای وجودت همه پاکی
گاه می اندیشم
شایداین غنچه که درباغچه می خندد
زیر دستان ِ توپیداشده باشد
ای سراپاهمه احساس وهنر ای زن
برازجان – فروردین 1382
نوشته شده توسط محمد غلامی در پنج شنبه 90/1/25 و ساعت 11:2 عصر | نظرات دیگران()
